اصلا به این فکر نمیکنم که چرا مردم ترکیه می توانند تظاهرات کنند و علیه اسلامگراها شعار بدهند و بگویند که نمیخواهند حتی یک نماینده محجبه در کاخ ریاست جمهوری داشته باشند و اجازه نمیدهند که کشورشان به عصر جاهلیت.برگردد...

اصلا به این فکر نمی کنم که چرا من با روسری و مقنعه و بدون آرایش جرات ندارم به سرهنگ نیروی انتظامی که در جردن راه را بر ماشین ها سد می کند نگاه کنم و رویم را برمیگردانم آن طرف و ته دلم خدا خدا می کنم که گیر ندهد.

تنها چیزی که ذهنم را مشغول کرده این است که آن پسره که سرصبحی به قصد متلک گفتن از کنارم رد شد و خودش را مالید به بازویم، گفت بشکه یا خوشگل ?....

من مدام سعی می کنم از این حالت نوک دماغ را چسباندن به زندگی در بیایم و یکی کمی با فاصله به همه چیز نگاه کنم ، نمیشود اما....

جاده منتهی به شهداد ، تصور اینکه پشت این جاده پیچ در پیچ و سبز و بارانی کلوت ها انتظار آدم را میکشند کمی سخت است.

اگر اشتباه نکنم یکی از روستاهای بین راه زادگاه هوشنگ مرادی کرمانی است.

همکارم ایستاده و زیر لب غر می زنه، علتشو که می پرسم انگار داغ دلش تازه شده باشه، گله می کنه از خانم اش که هر چی می خره زود دلشو می زنه ، میگه : خانم میریم خرید، بلوز تنش میکنه می پسنده می خره، پاشو میزاره تو خونه شروع میکنه به ایراد گرفتن ، میگم خوبه خودت خریدی ، چند روز پیش رفتیم فروشگاه رفاه، یه دونه از این شُرت ها خریده که یه آستین بلند زیر داره و یه تیکه رو داره و تا بالای نافه ، بعد اومدیم خونه میگه من از این خوشم نمیاد .....

داشتم تصور می کردم این چه مدل شورتیه که هم آستین داره هم زیر و روئه هم تا بالای نافه که بک دفعه دوزاریم افتاد، گفتم: منظورتون تی شرته دیگه ؟

گفت: آهان آره همون تی شرت

نمایی از مسجد جامع یزد

حتی توریست ها هم برای ورود به صحن مسجد جامع باید چادر سر کنند.

55 پله هر کدام با ارتفاعی نزدیک به نیم متر برای رسیدن به حوض قناتی که از زیر مسجد جامع عبور می کرده ، نفس من که موقع بالا آمدن بند آمده بود.

به گفته راهنما اختلاف دمای میان آب انبارها و حوض خانه ها با سطح زمین به 15 درجه میرسد.

بازار

بادگیر
به گفته دوست یزدی مان شکل و تعداد بادگیرها بستگی به میزان تمول هر خانواده داشته است.

برج ساعت

پ ن : جاده نائین به چوپانان را در تاریکی مطلقی که گاه و بیگاه با نور ماشین های عبوری اندکی روشن میشد طی کردیم.از آینه که به پشت سر نگاه می کردم انگار همه آن خط های سفید وسط جاده زیر ماشین محو میشدند و ما درون ظلمت پیش می رفتیم.