تلویزین خانه در تصرف لاست است ... پناه میبرم به اتاق خواب و با کامپیوتر فیلم نگاه میکنم و هر جا حوصله ندارم فیلم را جلو میبرم ...

بعد از زمانی طولانی تنها زندگی کردن مدل همه چیز زندگی آدم تنهایی میشود ... عادت میکنی که تنها فیلم ببینی ، تنها غذا بپزی ... تنها غذا بخوری ... تنها بروی ... تنهای بیایی ... یک جوری میشود عین لباس تن آدم که گاهی هم خسته کننده میشود ولی ته اش آدم این شلوار را می اندازد دور و یک شلوار دیگر میخرد ... یعنی مجبور است لباس بپوشد دیگر ... فقط این مدل اش قید و بند ندارد ...