احساس آرامش و امنیتی را که اینجا آدم تجربه می کند فکر نمی کنم حتی در دورترین روستاهای ایران مشابه اش را بشود تجربه کرد.در این 16-17 روز من حتی یک بار هم صدای بوق ماشین نشنیدم. سر هر کوچه و تقاطع و حتی توی خیابان ها هر 50 متر چراغ راهنمایی برای عبور عابر پیاده است.هر کس که میخواهد از خیابان رد شود خودش چراغ را می زند و ماشین ها می ایستند و یکی هم مثل من که زیاد وارد نیست و گاهی همین طوری از عرض خیابان رد می شود هم برایش با احترام می ایستند و نه کسی چشم غره می رود نه فحش می دهد و نه دستش را می گذارد روی بوق.
هیچ کس توی خیابان تنه نمی زند.برای هر کاری توی صف می ایستند و مرتب از هم عذرخواهی می کنند. من هنوز به اینکه ماشین ها خلاف مسیر ایران حرکت می کنند عادت نکرده ام و باز موقع رد شدن از خیابان اول به چپ نگاه میکنم بعدا به راست یا شاید هم اول به راست بعدا چپ( قاطی کردم) .همیشه هم موقع سوار شدن به ماشین اشتباهی می روم جای راننده می نشینم.اوایل هم تا یک ماشین نزدیک میشد نگاهی به جای راننده می کردم که خالی بود و بعد دوباره یادم می افتاد که راننده ها اینجا صندلی سمت راست مینشینند. خلاصه اینکه رانندگی اینجا کلی خنده دار است.
میدان های دور و بر خانه عمه همه فقط یک دایره سفید رنگ هستند که نه لبه دارن نه بلند تر از سطح خیابان هستند با این حال همه خیلی مرتب میدان را دور می زنند من عقده ای شدم که یکی از روی این دایره سفید رد شود.
گرفتن گواهینامه رانندگی اینجا بسیار مشکل است و برای نگه داشتنش هم باید خیلی مراقب دوربین هایی که همه جا نصب شده اند باشی.خلاف های رانندگی امتیار منفی دارند و بالای 6 پوینت منفی برای کسانی که کمتر از دوسال است گواهینامه گرفته اند و بالای 12 پوینت برای کسایی که بالای دو سه سال از گرفتن گواهینامه شان گذشته جریمه سنگین دارد به همراه ابطال گواهینامه به مدت 3 سال.
زن ها برای بچه دار شدن از مرخصی طولانی زایمان برخوردار هستند و بعد از تولد نوزادشان مرتب از دولت حقوق می گیرند و کلیه وسایل مورد نیاز مثل پرستار وشیر و پوشک و باقی چیزها هم مجانی برایشان فرستاده می شود.هر کسی که اینجا به دنیا آمده یا پاسپورت بریتیش دارد از کلیه حقوق شهروندی مثل خانه رایگان ( البته اگر کار نکند خانه بهش تعلق می گیرد) بهداشت و تحصیلات رایگان برخوردار است.
اینجا توی لندن همه جور تیپ و قیافه ای دیده می شود.حتی زن هایی که روبنده زده اند و لباس های بلند و گشاد و تیره تنشان است تا مردهایی که ریش های بلند دارند و آدم را یاد نیروهای طالبان می اندازند آزادانه رفت آمد می کنند و کسی اصلا نگاه نمی کند.
مدام با خودم فکر می کنم چرا ما با این همه منابع عظیم انرژی و کشور به این بزرگی از این آرامش و آسایش سهمی نداریم.
هیچ کس توی خیابان تنه نمی زند.برای هر کاری توی صف می ایستند و مرتب از هم عذرخواهی می کنند. من هنوز به اینکه ماشین ها خلاف مسیر ایران حرکت می کنند عادت نکرده ام و باز موقع رد شدن از خیابان اول به چپ نگاه میکنم بعدا به راست یا شاید هم اول به راست بعدا چپ( قاطی کردم) .همیشه هم موقع سوار شدن به ماشین اشتباهی می روم جای راننده می نشینم.اوایل هم تا یک ماشین نزدیک میشد نگاهی به جای راننده می کردم که خالی بود و بعد دوباره یادم می افتاد که راننده ها اینجا صندلی سمت راست مینشینند. خلاصه اینکه رانندگی اینجا کلی خنده دار است.
میدان های دور و بر خانه عمه همه فقط یک دایره سفید رنگ هستند که نه لبه دارن نه بلند تر از سطح خیابان هستند با این حال همه خیلی مرتب میدان را دور می زنند من عقده ای شدم که یکی از روی این دایره سفید رد شود.
گرفتن گواهینامه رانندگی اینجا بسیار مشکل است و برای نگه داشتنش هم باید خیلی مراقب دوربین هایی که همه جا نصب شده اند باشی.خلاف های رانندگی امتیار منفی دارند و بالای 6 پوینت منفی برای کسانی که کمتر از دوسال است گواهینامه گرفته اند و بالای 12 پوینت برای کسایی که بالای دو سه سال از گرفتن گواهینامه شان گذشته جریمه سنگین دارد به همراه ابطال گواهینامه به مدت 3 سال.
زن ها برای بچه دار شدن از مرخصی طولانی زایمان برخوردار هستند و بعد از تولد نوزادشان مرتب از دولت حقوق می گیرند و کلیه وسایل مورد نیاز مثل پرستار وشیر و پوشک و باقی چیزها هم مجانی برایشان فرستاده می شود.هر کسی که اینجا به دنیا آمده یا پاسپورت بریتیش دارد از کلیه حقوق شهروندی مثل خانه رایگان ( البته اگر کار نکند خانه بهش تعلق می گیرد) بهداشت و تحصیلات رایگان برخوردار است.
اینجا توی لندن همه جور تیپ و قیافه ای دیده می شود.حتی زن هایی که روبنده زده اند و لباس های بلند و گشاد و تیره تنشان است تا مردهایی که ریش های بلند دارند و آدم را یاد نیروهای طالبان می اندازند آزادانه رفت آمد می کنند و کسی اصلا نگاه نمی کند.
مدام با خودم فکر می کنم چرا ما با این همه منابع عظیم انرژی و کشور به این بزرگی از این آرامش و آسایش سهمی نداریم.
...................................................................................................
باغ بی برگی
roksana@gmail.com
دیگران
گذشته ها گذشته