من به هاشمی رای نمی دهم.
دوستم می گوید تو را به خدا حرف انتخابات را نزنیم.دختر همسایه هم همین را می گوید.مامان و منشی شرکت هم همین را می گویند. می گویم مگر حرفی هم برای گفتن باقی مانده؟
آن یکی تحریمی دور اول حالا می گوید حتما به رفسنجانی رای بده.سخنرانی های فصیحش را در باب تحریم انتخابات و فشار بر حکومت و القاب انتصابیش به شرکت کنندگان در دور اول را به همین زودی فراموش کرده است.
من هم می گویم به قول خودتان مرگ یکبار و شیون هم یکبار. هر چند که زمان شیون کردن هنوز نرسیده است. احمدی نژاد که بیاید شیون کردن را به همه مان یاد می دهد.
حالا نشسته ام و آدم هایی را نگاه می کنم که به دست و پا افتاده اند.بیانیه می دهند.امضا جمع می کنند.عکس می اندازند.شبنامه تهیه می کنند.تیتر می زنند. فحش میدهند .تهدید می کنند و منتظر جمعه می مانند تا به جای احمدی نژاد گرگ به رفسنجانی شغال رای بدهند.
عمادالدن باقی و محمود دولت آبادی و بهمن فرمان آرا و ناصر تقوایی و محمود فرشچیان و عزت الله فولادوند و هادی خامنه ای و علی دایی و علی پروین و نخبگان و فرهیختگان و هنرمندان و دانشمندان و ورزشکاران دیگر که بیانیه حمایتشان تیتر روزنامه ها شده است کجا بودند وقتی بقیه گلویشان را پاره کردند و گفتند نگذارید این آب باریکه اطلاحات هم بخشکد.
حالا تو هی بگو غلط می کنی رای ندهی.بگو خودم جمعه می آیم و به زور می برمت. من هم می گویم که سگ زرد برادر شغال است.

پ ن :
1- احمدی نژاد نه حرف های شیرین می زند نه سیمای جالبی دارد نه درست صحبت می کند و نه هیچ کدام از عقایدش را پنهان می کند.خیلی صریح و شفاف تمامی مواضعش را در مورد آزادی های فردی و اجتماعی و روزنامه ها و زنان و حقوقشان و بورس و اقتصاد و سینما و تئاتر بیان می کند.

2- وقتی از آمدن احمدی نژاد و اختناق بعدش حرف می زنم می گوید من که اهل تئاتر و سینما و فیلم و کتاب نیستم.دختر هم نیستم بخواهم شلوار برمودا بپوشم و آرایش کنم.مشروبم را توی خانه می خورم.دختر بازیم را هم همین جا می کنم.چهاردیواری است و اختیاری.