در اصل دوست داشتن تنها حسی است که نیازی به بیان شدن ندارد.
از دو فرسخی می توان آن را بو کشید.مگر آنکه مثل من مشکل همیشگی
گرفتگی بینی وجود داشته باشد.آنوقت دیگر قوه بویایی از کار می افتد.
حس بینایی هم که در این مواقع کور می شود و آنچه را که باید یا نمی بیند یا
اگر هم می بیند تفسیر درستی از آن ندارد. حس چشایی هم که در زمینه تشخیص
علاقه و محبت کاملا خنثی عمل می کند. مگر وقتی که طرف مثلا خیلی شکمو
باشد و بتوان از راه شکم به قلبش نفوذ کرد.از حس چشایی هم که بگذریم می ماند
دو حس لامسه و شنوایی. باور کنید که معجزه می کنند. مخصوصا که اگر با هم
همراه شوند دیگر نور علی نور است. ترکیبی از این دو حس می تواند تا مدت ها باعث آرامش شود.