در میان آدمهایی که تا به حال دیده ام کمتر موردی بیش آمده که به هنگام قطع رابطه
عاطفی که زمانی داشته و یا هنوز هم دارند همه چیز به لجن کشیده نشود.
از جانب زنان بیشتر با آه و ناله و گریه و تهدید به خودکشی و از جانب مردان با داد و
فریاد و قلدری و تهدید های جانبی.گاهی هر دو طرف چنان تهمت هایی به هم می زنند
که باید گفت با وجود داشتن چنین خصلتهایی چرا این رابطه را تا به اینجا ادامه داده اید
و هنوز هم اصرار به ادامه دادن آن دارید.زیاد دیده ام زن و شوهر ها یا دوست دخترو
دوست پسرهایی را که بعد از جدایی با چنان انزجاری از یکدیگر یاد می کنند که گویی
هیچ خاطره خوشی ازسالیان زندگی مشترک و یا دوران دوستی با یکدیگر ندارند.
با وجود اینکه خیلی سخت است ولی سعی می کنم یاد بگیرم هر رابطه ای ممکن است
زمانی به جدایی ختم شود و هر جدایی هم دردناک خواهد بود.اما یک چیز را فراموش نمی کنم.
هر رابطه ای بر اساس رفتار متقابل هر دوطرف شکل می گیرد و اگر زمانی رو به زوال میگذارد نتیجه عملکردهر دو طرف است.