کاش می شد نسیم بشم باد بشم
مثل یک پرنده آزاد بشم
مثل لبخند روی لبها جا بشم
هر کجا هر وقت که خواستم ما بشم
نمی خوام من گون پیر بشم
خشک و تنها و زمین گیر بشم
نکنه روزی بیادش که من از
من و تو ما شدنم سیر بشم
من می خوام ابر بشم هر جا که خواستم ببارم
یادگاری بوی بارون بزارم
گلهای وحشیو نازشون کنم
از بیابون بیارم تو خونه هامون بکارم
نمی خوام حسرت پرواز تو نگام
قطره اشکی بشه روی گونه هام
از تو خس خس خشک نفسم
نکنه نیاد نسیم هوسم
این همه شوق واسه پرواز تو سرم
آسمون آبی هم دوروبرم
پشت پنجره نگام به آسمون
دل میگه آیا برم آیا نرم
دل میگه آیا برم آیا نرم

پ.ن : شعر نمی دونم از کیه.