تاريخ تكرار ميشود

8 - 9 داشتم كه پدرم برايم كتابي خريد به نام علي كوچيكه ، فكر ميكنم نويسنده كتاب
قاضي نام داشت ، (اگر اشتباه نكنم) ، داستان در مورد بچه هاي كم سن سالي بود كه
در كارگاه قالي بافي كار ميكردند و در شرايط بد محيط كارگاه و زير زمين نمور
تار و پود ها را به هم مي بافتند ،انگشتانشان متورم ميشد ، از تحصيل باز ميماندند
و در آخر پس از چند سال سل ميگرفتند و ريه هايشان را تكه تكه با سرفها هاي
خشك همراه با خون بالا مي آوردند و بعد در جواني ميمردند، شرح ظلمي كه
بر كودكان ميرفت تا صاحبان اصلي دارهاي قالي بافي زندگي مرفهي داشته باشند،
تا فرشهايي كه با دستهاي كوچك آنها بافته شده زينت بخش خانه هاي مجللشان باشد .
آن زمان كه كتاب را ميخواندم با ذهن بچه گانه خود فكر ميكردم كه چه قدر شاه
آدم بدي بود .براي بچه اي كه در يك خوانواده سياسي بزرگ شده ، فهميدن اينكه
شخص اصلا مهم نيست و تفكر حاكم بر يك نظام مهمه ، زياد كار سختي نبود ،
خيلي زود اين رو فهميدم ، وقتي براي ديدن عمو و عمه به زندان ميرفتيم ،
همون موقع فهميدم ، كه هر حكومتي ، هر چقدر هم مردمي ، براي حقظ خودش
هر كاري ميكنه .نميخوام حرفهاي سياسي بزنم، اينهارو گفتم چون امروز در روزنامه
ياس نو مقاله جالبي خوندم درباره زنان و بچه هايي كه در كارگاه هاي نمور و كم
نور،سوي چشم ها و قدرت دستها يشان را در لابه لاي تار و پودهاي قالي جا ميگذارند
و شبها از درد كمر وسر خوابشان نميرود ، و در مقابل روزي 10 تا 12 ساعت كار
1800 تا 2000 تومان دستمزد ميگيرند در حالي كه زير انداز خودشان گليمي بيش نيست،
و ما با افتخار از فرش ايراني در دنيا نام ميبريم ، افتخاري كه بهاي سنگيني دارد.
در مقاله نوشته شده كه يكي از مسئولان به عكاس روزنامه اجازه گرفتن عكس نداده است ،
و در توضيح گفته است كه يك بار عكس هايي از كودكان بافنده فرش در پاكستان منتشر شد
و فرش پاكستان تا مدتها به خاطر به كار گرفتن كودكان و محروم كردن آنها از آموزش،
در جهان تحريم شد !!!
و فرزندان صاحبان كارگاه هاي قالي بافي و تاجران فرش هاي ايراني ، آنها چه ميكنند ؟
دلم ميخواهد بدانم حتي براي يك بار هم كه شده از خودشان ميپرسند كه اين فرشها كه
برايشان سود فراواني دارد ، در كجا و چگونه بافته شده اند ؟

پ . ن : فرش اتاق خودم دستباف است ، هميشه از دراز كشيدن روي آن و ديدن نقشهايش
لذت ميبرم ، حتي امشب!!!