يكي از كارهايي كه از انجامش لذت ميبرم ، شكستن قند است،
اوايل زياد وارد نبودم، نميدونستم كله قند را كجاي سنگ بزارم و چه جوري ضربه بزنم
كه خورد بشه،فكر ميكردم هر چي محكمتر بزنم سريعتر خورد ميشه ، و تقريبا يك چهارم
كله قند تبديل به خاك ميشد، هميشه مراقب بودم كه انگشتم له نشه .
حالا ياد گرقتم كه چه جوري ضربه بزنم ، فهميدم شدت ضربه مهم نيست ، بلكه مكان
فرود آمدن ضربه مهمه !!!! اگر درست ضربه بزني كله قند بزرگ و سفت درست
دو نيمه ميشه ، و بعد هر نيمه نصف ميشه و .........
زمان قند خورد كردن كلي چيزهاي خوب مياد توي ذهنم ، گاهي انقدر حواسم پرت ميشه
كه ديگه به سنگ نگاه نميكنم و ......
بعضي از آدمها هم خوب بلدن ضربه بزنن ، درست و بجا ، يه ضربه عميق و كاري بدون
خونريزي ، ولي با دردي كه مدت طولاني توي بدنت ميمونه ،
ولي خوب ، آدمها به طرز باور نكردني ترميم پذيرن ، اگر غير از اين بود زندگي بي معني ميشد.