احساس كردم يه چيزي ميخواد بگه، هي ميرفت و ميومد،
بعد نشست روي ميز ضرب گرفت،
گفت : ميخوام باهات صحبت كنم، يك كم مهمه ، حوصله داري؟
گفتم : بله ، حتما!!
گفت : چند وقته فهميدم تو اونو بيشتر از من دوست داري.
تعجب كردم، گفتم: شما هر دو قسمتي از وجود من هستين،
چه طور ميتونم بين شما فرق بزارم؟
گفت: خوب شايد بدون اينكه متوجه باشي اين كارو ميكني!!
من فقط ميدونم كه به من توجه نميكني ، اصلا ميدوني من چند روز درد دارم؟
گفتم:معلومه كه ميدونم، مگه ميشه تو درد بكشي من نفهمم،
راستي چرا انقدر درد داري؟
گفت:براي اينكه تو همه كارهاتو به من ميسپاري، موقع رانندگي من بايد فرمونو
بچسبم ، اون با خيال راحت دنده رو ميگيره و اصلا تكون نميخوره،
من بيچاره انقدر اين ور و اون ور ميرم كه سرم گيج ميره،
موقع خريد كردن هرچي بار سنگين مال منه، اون يك كيف كوچولو برميداره،
و از خيابون گردي لذت ميبره، موقع ظرف شستن من بايد ظرفهارو بردارم،
اون يه اسكاچ ميگيره دستش و آروم ميكشه به ظرفها، حتي وقتي كلاس ميري
من بايد كلاسور سنگين با كيفتو بيارم ،آخه مگه من چقدر جون دارم،
تازه بدتر از همه شبها موقع خواب تمام وزنتو ميندازي روي من ، صبح كه بيدار ميشي
تمام تنم گزگز ميشه، اين چند روز كه مسافرت بودي همش اون چمدون سنگين دست من بود،
شب هم پتو رو كشيدي روي اون ، من بيرون موندم ، سرما خوردم.
ديدم بيچاره كاملا راست ميگه،بيشتر بايد بهش توجه كنم.