واي واي .
عجب شبي بود.از ساعت 8 شب كه ما به منزل خاله جان كوچيكه نزول اجلاس فرموديم تا ساعت 12 شب كه ديگر رمقي برايمان نمانده بود همه به خوردن گذشت و ديگر هيچ.
همراه با اندكي چاشني غيبت كه بدون آن مجلس گرم نميشد.
اين بنده حقير از صبح ديروز اندكي احساس كسالت ميكردمي همراه با گرفتگي جزئي در صدا كه بعد از خوردن مقادير زيادي
فسنجان و خورشت بادمجان و آجيل و هندوانه و انار و خربزه و ....... امروز صبح صدايم كاملا قطع شده است و فقط تصوير دارم.
در اواخر شب يكي از حاضران با نواختن ويولن بر گرماي مجلس افزود .
خلاصه آنكه خيلي خوش گذشت ولي
فكر آمپولي كه امروز بايد بزنم همه خوشي ديشب را زايل كرد.