ماليخولياي نسل جوان.
اين ونجليز چه كه نميكنه!!!!! . با شنيدن آهنگهاش آدم احساس ميكنه داره پرواز ميكنه.
امروز صبح يك دوست لطف كرد و برام سه تار نواخت. خودش ميگه گاهي ميزنه و زياد وارد نيست ولي من لذت بردم ، كلي حالم خوب شد.نيرو گرفتم.
گاهي آدم احساس ميكنه به جايي رسيده كه ديگه نميتونه ادمه بده . ديگه ته كشيده ، اين احساس كه دنيا اون جوري نيست كه آرزو داشتي ،
كه از اين درس و كار هيچ چيز نصيبت نشده، كه نميتوني آدمهاي اطرافتو تحمل كني و ........ همه و همه باعث ميشه بزني به سيم آخر ( من نميدونم چه جوري به سيم آخر ميزنن).
ولي بعد شنيدن يك آهنگ زيبا ، حرف زدن با يك دوست خوب يا يك ديدار غير منتظره ، يا حتي يك مسافرت كوتاه حالتو جا مياره ، فكر ميكني نه ! هنوز ميتوني ادامه بدي،هنوز از پا نيوفتادي،
پس من هنوز زنده ام و دم جنبان.